دل در حـریـم امـن تو آرام تا گـرفت            عشقت به سینۀ همه عـشاق جا گرفت
تو آبـروی کـشـور ایـران زمین شدی            زان رو نوای نای نیم یا رضا گرفت

منّت نـهـاده‌ای تو به ایـران رسیـده‌ای            مهمان شدی و خاک خراسان صفا گرفت
سـهـمـیـۀ ولایـت مـا از عـلـی تـویـی            حُـسن تو در تمامی ایران سرا گرفت
در این دیـار تا که تو مـأوا نمـوده‌ایی            زائر تمام حاجـت خود از شما گرفت
بیمار عشق تو به طبیـبش نیاز نیست            اینجـا مـسـیـح آمـده آنـهـم شـفا گرفت
حــقّــا شـمــا کـه عــالـم آل مـحـمـدی            هر عالمی ز دست شما کـیـمیا گرفت
تو بضعه‌الرسول شدی همچـو فـاطمه            با نام فـاطـمه به حـرم دل نـوا گرفت
ضـامـن شـدی و وعـده دیـدار داده‌ای            زائر رسیده در حرمت کـربلا گرفت